Son yazımı yayınlama tarihimin üzerinden tam 48 gün geçmiş. Normal koşullar altında bu kadar uzun bir ara verdiğim için kendime kızabilirdim ancak bu seferlik mazur görüyorum; çünkü öyle günler yaşadık ki, sokaklardaki hareketin bir parçası olmamak, başka bir şeylerle ilgilenmek rahatsızlık verir olmuştu vicdanımıza. İtiraf edelim, hiçbirimiz bunu beklemiyorduk, bu kadarını beklemiyorduk; Gezi Parkının yıkımına başlanması son damla oldu ve hep birlikte uykumuzdan uyandık, tüm farklılıklarımıza rağmen sadece insan kimliğimizle yan yana durmayı öğrendik, evet son bir buçuk ayda biz çok şey öğrendik. Yaşanan onca acıdan sonra bu öğrendiklerimizi unutmamak hepimizin boynunun borcu. En kötüsü, en acısı, tüm bu olaylardan sonra birilerinin hayatı asla eskisi gibi olmayacak, işte bu yüzden asla unutamayız ve unutmayacağız.
Bu konuda söylenecek daha çok şey var belki, ama ben şimdilik sözü yaşananlarla ilgili yapılmış çalışmalara bırakacağım. Hep hatırlamamıza yardımcı olacak kayıtlardan sadece üçü:
Emeği geçen herkese teşekkürler, hazırlayanların da ellerine sağlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder